Дали сме зависни од нашите телефони? И, дали се мобилните апарати лоши за нас? Ова се прашања што многу луѓе ги поставиле, но одговорите не се едноставни или доследни. Некои студии велат дека времето на екранот е лошо за вашето ментално здравје и начинот на спиење. Други истражувања велат дека мобилните телефони се добри затоа што користењето на нив го стимулира мозокот. Досега беше тешко да се извлечат конкретни заклучоци.

Луѓето веќе долго време шпекулираат дека интернетот создава зависност и се чини дека оваа студија ги потврдува тие стравови. „Нашите податоци се во согласност со социјалните медиуми кои имаат карактеристики на добра зависни. [Интернет-страниците на социјалните мрежи] формираат навики и се наоѓаме себеси како ги користиме повеќе отколку што би сакале “, „Тоа сугерира дека во иднина треба да се изнајде начин за подобра контрола за умереност на времето кое го трошиме заедно со мобилниот апарат при употреба“.

Националното биро за економски истражувања (НБЕР) ја спроведе првата формална студија насочена кон дигиталната зависност. Ја истражуваше способноста на луѓето да одржуваат и да го намалат користењето на времето на екранот за да утврдат дали технологијата навистина создава навики. Истражувањето го спроведоа во универзитет Стенфорд и универзитет во Њујорк.

Учесниците во студијата честопати го потценуваа времето што тие очекуваа да го поминат во движење низ нивните телефони: 31% од времето поминато на нивните телефони, велат учесниците, е време што повеќе би го користеле за нешто друго. Истражувачите забележале дека тоа значи дека луѓето немаат самоконтрола со времето на екранот. Во просек, секоја личност поминува околу 2,5 часа на ден на својот телефон и го проверува 50 до 80 пати. Учесниците можеа да го намалат времето на екран со помош на апликации што ги потсетуваа на тоа.

„Пошироко, овие резултати сугерираат дека подобро усогласување на дигиталните технологии со благосостојба треба да биде важна цел на корисниците, родителите, технолошките работници, инвеститорите и регулаторите“, се истакнува во студијата.

Крег Ј.Р.Севал, постдокторски соработник на Универзитетот во Питсбург и истражувач, ја разгледа студијата на НБЕ и беше импресиониран од неговата голема големина (1.938 учесници), како и од фактот дека ја следеше употребата на луѓето, со што се избегнаа какви било грешки во самото пријавување.

Сепак, тој беше скептичен во однос на тоа како истражувачите ја дефинирале зависноста. „Студијата не откри дека намалувањето на употребата на технологија доведе до значително зголемување на среќата или задоволство од животот, или значително намалување на анксиозноста и депресијата“, рече Севал. „Ако употребата на технологија навистина беше зависност, како што е дефинирано од АПА [Американска асоцијација за психологија], вие би очекувале интервенцијата да доведе до значителни промени во психолошката благосостојба (на пример, среќа, задоволство од животот, анксиозност и депресија)“. Според АПА Речникот за психологија, зависноста е „состојба на психолошка или физичка зависност“ што негативно влијае на здравјето и животот на корисникот.

Заклучок?
Во иднина се предвидува дека најефективниот начин да се ограничи времето на екранот ќе биде производителите на паметни телефони и платформите на социјалните медиуми да спроведат пофункционални ограничувања на самоконтролата. „Треба да имате начин да им дадете на луѓето посилна посветеност, а истовремено да им дозволите вентил за бегство што ќе им ја даде потребната флексибилност“, заклучи истражувањето. „Нашите податоци сугерираат дека корисниците ќе имаат корист доколку компаниите го направат следниот чекор и програмираат во можноста корисниците да постават посилни ограничувања за себе“.

До тогаш, постојат голем број начини на кои корисниците можат да управуваат со времето на екранот самостојно. Додека технолошките компании не обезбедат подобри алатки за управување со времето на екранот, вие морате да имате самоконтрола.