Овој официјален став на Вашингтон драстично се разликува од приказните кои изминативе недели кружат низ западните медиуми, а кои меѓу другото отворено повикуваат на воен конфликт со Москва. Наводите дека Русија собира вооружени војници, подготвени во секој момент да ја пробијат границата со соседот, според информациите на надлежните американски разузнавачки служби, се покажаа како непроверени. Или Белата куќа решила да ги третира како такви.

Минатонеделниот „виртуелен“ разговор меѓу Бајден и рускиот претседател Владимир Путин укажа на еден важен факт: Соединетите држави дефинитивно не се подготвени да се справат со актуелните глобални проблеми и промените што тие ги наметнуваат. И не само што се неподготвени, туку резервите немаат јасна визија по кој пат да одат, за да зачуваат барем дел од политичката надмоќ што досега ја покажа западниот гигант.

Приказната за решеноста на Вашингтон да се спротивстави на руското влијание во Украина преку институциите на НАТО и со ангажирање на армијата што ја поседува оваа алијанса се вклопува во оваа слика. А токму тоа беше главната тема на минатонеделниот разговор меѓу Путин и Бајден. Секако поважно од сите други, бидејќи повиците за војна, кои се повеќе доаѓаат од одредени западни кругови, ја загрижуваат не само Русија туку и цела Европа.

А нервозата е забележлива. Во Москва сакаат да спомнуваат како евентуалното мешање на Вашингтон во односите меѓу двете поранешни советски републики би можело да се води, па дури и да заврши, според сценарио слично на она од Авганистан. Со други зборови, Американците наеднаш, без конкретни најави или дополнителни објаснувања, да го напуштат „таму проектот за заштита на украинската независност и демократија“ и едноставно да ја свртат главата на другата страна.

Ваквото сценарио не е тешко да се замисли ако се има предвид дека главните закани за западната сила денес доаѓаат од другата страна – од Кина. Најнаселената земја се наметна во 21 век како фактор кој веќе никој не ни помислува да го игнорира.

Засега Вашингтон се држи до зацртаниот курс. „САД испраќаат многу оружје во Украина што американската армија стана непотребна“, објаснува Николај Петрушев, секретар на рускиот Совет за безбедност.

Тој исто така рече дека Киев послушно им служи на интересите на прекуокеанските покровители со неговите напори да се приклучи на НАТО. „На пример, и покрај статусот на американски сојузник, поранешниот режим во Кабул не помогна. Поддржувачите на американскиот ангажман во Украина се соочуваат со сличен тренд. „Земјата брза во распаѓање, а Белата куќа во одреден момент едноставно целосно ќе ги заборави оние што ја поддржуваат овде“, рече Петрушев.

А тактиката на Вашингтон во однос на „украинското прашање“ е толку едноставна колку што е себична: американските војници не би отишле на можен фронт кон Русија, односно под куршуми. Таа работа е „резервирана“ за момците од западната воена алијанса. Значи, кој од нив ќе одлучи да се сврши … И, објективно, ги има се помалку и помалку.

Европејците на сè гледаат многу попрагматично. Според нив, украинскиот терен е поблиску до Москва отколку до Брисел. И географски и историски. И на запад од нашиот континент се сеќаваат како изгледаа војните против источниот сосед.

Затоа, кога ги споменува европските членки на НАТО, Џозеф Бајден вели: „Наша света должност и законска обврска кон алијансата е да и помогнеме. Се разбира, таквата обврска не вклучува можна помош за Украина. Во секој случај, исклучена е можноста САД, еднострано, без европски сојузници, да ја нападнат Русија“.

Најбизарното нешто за судбината на земјата на Зеленски е тоа што никој на Запад не ни помислува навистина да и помогне. Како самиот факт што оваа земја е историски врзана за Русија ја дисквалификува од сите планови за единство со таканаречениот западен свет.

Како на тој Запад, како и на Исток, да се сомневаат дека Украинците навистина сакаат да живеат свој, независен живот. Или барем се способни за тоа.